Głównym celem projektu jest niesienie pomocy i wsparcia seniorom, którzy często są samotni i wykluczeni. Niejednokrotnie ich stan zdrowia utrudnia lub uniemożliwia swobodne poruszanie się i bezpośredni kontakt z innymi
ludźmi. Drugim celem jest aktywizowanie seniorów i pozyskiwanie spośród nich nowych wolontariuszy. Dzięki temu mogą poczuć, że są potrzebni, zdobyć szansę na samorealizację, mieć przestrzeń do działania i możliwość uczestniczenia w życiu społeczności, którą sami tworzą.

Odbiorcami projektu są osoby starsze potrzebujące wsparcia emocjonalnego w formie życzliwej rozmowy.

Grupa chętnych seniorów we współpracy z instytucją/organizacją, która ma osobowość prawną.

• Krok 1. Zawiązanie grupy wolontariackiej

Zastanówcie się, kto z was jest gotowy zostać wolontariuszem i pomagać innym poprzez udzielanie wsparcia telefonicznego (na początek mogą być dwie, trzy osoby). Ważne jest wyłonienie lidera – koordynatora wolontariuszy, który zajmie się organizacją pracy grupowej. Będzie też potrzebny koordynator organizacyjny – jeśli zakładacie
współpracę międzypokoleniową, zastanówcie się, kto mógłby zostać młodszym animatorem. Taka osoba zajmie się organizacyjną stroną przedsięwzięcia – finansami, sprawozdawczością, działaniami promocyjnymi itp. Ważne, by bliska była jej praca z osobami starszymi, aby miała umiejętności interpersonalne i doświadczenie w koordynacji
projektów.

• Krok 2. Przygotowania organizacyjno-finansowe

Nawiążcie współpracę z organizacją (fundacją, stowarzyszeniem), która będzie stanowiła osobowość prawną niezbędną do zawarcia umów, ewentualnie udostępni lokal, gdzie wolontariusze będą mogli spotykać się i dyżurować. Powinno to być miejsce, w którym wolontariusze będą dobrze się czuć, gdzie będą mieli zapewnione miejsce do pracy: biurko, stolik, krzesła, szafkę na niezbędne rzeczy/dokumenty. Lokal ma służyć także spotkaniom integracyjnym wolontariuszy, dlatego tak ważne jest, by swobodnie zmieściła się tam cała grupa i była możliwość wspólnego poczęstunku, wypicia kawy, herbaty.

Zastanówcie się, skąd pozyskać środki finansowe potrzebne choćby na zakup aparatów telefonicznych i opłacenie abonamentu telefonicznego. Trzeba też pamiętać o kosztach zatrudnienia psychologa (który pomoże wam przygotować się do pracy, a także będzie uczestniczył w rozmowach przy późniejszej rekrutacji nowych wolontariuszy)i kosztach obsługi księgowej, ewentualnie zatrudnienia koordynatora organizacyjnego. Fundusze można uzyskać z dotacji projektowych, porozmawiajcie o finansowaniu z organizacją, z którą współpracujecie, ewentualnie zwróćcie się do innych fundacji czy stowarzyszeń. Warto nawiązać współpracę z lokalnym samorządem, bo wśród jego zadań są działania na rzecz społeczności seniorów. Sponsorów można poszukać także wśród lokalnych firm.

Umowy podpisuje się między wolontariuszami a organizacją/instytucją, wiąże się to z określeniem obowiązków, ustaleniem zasad współpracy. Jest podstawą do działania, obliguje do lojalności obie strony. Umowy o współpracy instytucja podpisuje także z innymi osobami zatrudnionymi przy projekcie.

• Krok 3. Przygotowania do pracy przy telefonie wsparcia

Umówcie się z psychologiem na szkolenie, opowie wam, czego możecie się spodziewać podczas rozmów z osobami starszymi, jakich zasad musicie przestrzegać, jak postępować w przypadku pojawiających się problemów. Możecie wspólnie ustalić zasady pracy i spisać je, tak by zawsze można było się do nich odwołać. Ustalcie grafik: częstotliwość, godziny i przydział dyżurów, podczas których będziecie dzwonić do osób, które wyrażą chęć przyjmowania telefonicznego wsparcia. Najlepiej, żeby na każdy dyżur przypadało dwóch wolontariuszy, będą wtedy mieli sposobność do spotkania i wymiany informacji.

• Krok 4. Promocja

Przygotujcie proste plakaty i ulotki z numerem telefonu oraz informacją o inicjatywie: na czym polega, do kogo jest skierowana, od kiedy i w których dniach i godzinach można się zgłaszać, zaznaczcie, że korzystanie ze wsparcia jest bezpłatne. Rozwieście ogłoszenia i zostawcie ulotki wszędzie tam, gdzie często bywają seniorzy lub ich bliscy: w bibliotece, przychodni, domu kultury, lokalnych sklepach, w urzędzie gminy. Warto o inicjatywie poinformować lokalne media, umieścić informację na stronie internetowej i na FB; poproście zaprzyjaźnione organizacje o jej udostępnianie. Nieoceniona jest poczta pantoflowa, opowiadajcie więc o telefonie znajomym, rodzinie i sąsiadom.

• Krok 5. Działanie telefonu wsparcia

Podczas dyżurów regularnie (przynajmniej raz w tygodniu, chyba że umówicie się inaczej) dzwońcie do osób, które się zgłosiły. Ważne, by do konkretnego podopiecznego dzwonił w miarę możliwości zawsze ten sam wolontariusz. Róbcie notatki z rozmów (z datą, godziną i tematem), w razie potrzeby będziecie mogli do nich sięgnąć. Jeśli sprawa, z którą zwraca się podopieczny, wymaga konsultacji, zanotujcie to i skontaktujcie się ze specjalistą lub odpowiednią instytucją.

Ważne, by wolontariusze mogli korzystać ze wsparcia psychologa i z superwizji – pozwoli to zapobiegać wypaleniu i rozwiązywać pojawiające się problemy.

• Krok 6. Rekrutacja do grupy wolontariuszy i spotkania integracyjne

Prawdopodobnie z każdym tygodniem będzie zgłaszało się do was coraz więcej osób chcących korzystać z telefonicznej pomocy i będziecie potrzebowali powiększyć wasz zespół.

O rekrutacji do zespołu warto informować w lokalnych mediach, w internecie i w miejscach często odwiedzanych przez seniorów. Znów pamiętajcie o poczcie pantoflowej: może wśród znajomych czy sąsiadów są osoby chętne do działania. Ważnym elementem rekrutacji są rozmowy kandydatów z psychologiem i z już działającymi wolontariuszami – przybliżą specyfikę wolontariatu i pozwolą rozeznać się, czy zgłaszające się osoby będą nadawać się do takiej pracy i rzetelnie wywiążą się z obowiązków. Na początku nowemu wolontariuszowi powinien w pracy
towarzyszyć doświadczony wolontariusz.

Regularnie organizujcie spotkania, podczas których cały zespół może spędzić razem czas i przegadać bieżące sprawy organizacyjne. Warto też spotykać się z okazji świąt, a jeśli pozwalają na to fundusze, wybrać się wspólnie do teatru czy restauracji.

Jeśli tylko macie możliwości, starajcie się organizować szkolenia, które podniosą wasze kompetencje.

Kluczowe role w projekcie:
• koordynator wolontariuszy – kieruje pracą wolontariuszy, stanowi wsparcie merytoryczne, jest nauczycielem dla nowych wolontariuszy, kieruje grupą, stara się rozwiązywać trudne sytuacje;
• koordynator projektu – dba o sprawy organizacyjne, stanowi wsparcie dla wolontariuszy, rozwiązuje problemy techniczne z telefonami, dba o promocję projektu, zajmuje się dokumentacją);
• psycholog – wspiera wolontariuszy, pełni też rolę superwizora;
• grupa wolontariuszy licząca przynajmniej kilka osób

Najważniejsze koszty, które trzeba wziąć pod uwagę:
• koordynacja organizacyjna,
• koordynacja wolontariuszy,
• szkolenie wolontariuszy i superwizja,
• obsługa administracyjna,
• aparaty telefoniczne i abonament,
• napoje i zdrowe przekąski dla dyżurujących wolontariuszy,
• spotkania okolicznościowe i wspólne wyjścia

Konieczne są:
• grupa osób, która chce działać – wolontariusze, koordynatorzy, psycholog,
• instytucja/organizacja, która ma osobowość prawną,
• miejsce do organizacji spotkań i prowadzenia dyżurów,
• środki finansowe na wynagrodzenia dla koordynatorów, aparaty telefoniczne i abonament,
• obsługa księgowa,
• promocja.